Może lepiej zdecydować się na tą operację chociażby po to, żeby lekarze mogli swoją wiedzę i doświadczenie poszerzać... Ech, tymczasem lecę do garów, piec chlebki pita bo na kolację domowe kebaby 
I może jakieś ciasto zmajstruję bo mam pyszne czereśnie 
A pomartwić się na zapas zawsze zdążę, co nie? 
Ale ze mnie głupek, nie wiem jak ja to zrobiłam, ale spojrzałam na estradiol i widziałam 105 (może chciałam tyle zobaczyć, hehe), a faktycznie jest jeszcze jedynka z przodu czyli 1105 w fazie folikularnej. To chyba jednak troszkę za dużogosiak76 pisze:Rozwój endometriozy jest pobudzany przez estrogen, który jest hormonem stale wydzielanym w ciele kobiety.ewooncia1 pisze: Czy to możliwe że przy endo mam dobry poziom hormonów?
Mam wizytę 20.07, ale w międzyczasie planuję jeszcze skonsultować się z innym lekarzem, może trzecia opinia coś mi rozjaśni w głowie, bo póki co mam dwie rozbieżne - taki remis 1:1 operować czy nie Ciężko podjąć taką decyzję, oj ciężko... Powiem Ci Gosiaku drogi że ja teraz też tak się troszkę jakby skłaniam do tej operacji... Co prawda boję się panicznie tych powikłań bo ja mam taką naturę depresyjną i nie umiem myśleć optymistycznie (ach jak ja ludziom zazdroszczę tej umiejętności!), ale tak sobie myślę, że jeśli to dziadostwo zostawić to nie wiadomo co się jeszcze z tego może narobić... I mimo że lekarz który twierdzi, że to "nie powinno się już powiększać" zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie i ma bardzo pozytywne opinie, to jakoś intuicja mi podpowiada, że jednak to takie pewne nie jest, a wręcz coś mi mówi, że to się będzie pogarszać, może nie jakoś szybko i drastycznie, ale... takie zmiany pozostawione same sobie się nie cofają, nie ma cudownych wyleczeń, endo się nie wchłania... A jak za kilka lat w końcu będę musiała iść na tą operację to jej przebieg może być już dużo bardziej skomplikowany... tak sobie na razie kombinuję, ale na pewno się będę jeszcze konsultować nim dam się pokroić, nie żebym tak ochoczo zaraz szła na stól, co to to nie 
Na pewno to nie bedzie sie wchlaniac a moze rozprzestrzeniac i jezeli dojdzie do operacji za kilka lat to moze byc bardziej skomplikowana - slusznie kombinujesz - takze mysle ze lepiej teraz przeciwdzialac tej chorobie niz pozniej byc zla na siebie sama ze gdybys mogla to cofnelabys czas i zrobila wczesniej z tym porzadek. Czasu jak i kolejnych zmian nie cofniesz za kilka kolejnych latek - ale tak jak piszesz ze decyzja musi byc przemyslana i ciesze sie ze bardziej sklaniasz sie do operacji - myslami bede z Toba - pamietaj o tym - naprawde duzo daje jak mozna z kims porozmawiac kto wczesniej przez to przechodzil i mialam to szczescie ze w szpitalu przed operacja dziewczyny podniosly mnie na duchu i bylam duzo spokojniejsza.ewooncia1 pisze:jakoś intuicja mi podpowiada, że jednak to takie pewne nie jest, a wręcz coś mi mówi, że to się będzie pogarszać, może nie jakoś szybko i drastycznie, ale... takie zmiany pozostawione same sobie się nie cofają, nie ma cudownych wyleczeń, endo się nie wchłania... A jak za kilka lat w końcu będę musiała iść na tą operację to jej przebieg może być już dużo bardziej skomplikowany... tak sobie na razie kombinuję, ale na pewno się będę jeszcze konsultować nim dam się pokroić, nie żebym tak ochoczo zaraz szła na stól, co to to nie
Mam nadzieję, że me wdzięki nie przeminą zanim zrobię z tym dziadostwem porządek Coraz bardziej się jednak skłaniam do operacji... chciałabym mieć to z głowy. Bo jak się tego nie pozbędę, to wiem że ciągle mi będzie to "wchodzić na banię" jak to młodzież mówi Panowie lekarze! Propozycja moja jest taka: może idźcie razem na piwo i ustalcie wspólną wersję, co? Mętlik mam niezły w głowie, ale idę spać, "pomyślę o tym jutro" jak mawiała Scarlett Dobranoc Dobrze by bylo gdyby posluchali i sie spotkali by ustalic wspolna wersje i wytlumaczyc dlaczego tak a nie inaczej. Milej nocki.ewooncia1 pisze:Panowie lekarze! Propozycja moja jest taka: może idźcie razem na piwo i ustalcie wspólną wersję, co?
ewooncia1 pisze:Panowie lekarze! Propozycja moja jest taka: może idźcie razem na piwo i ustalcie wspólną wersję, co?
tak, to by uproscilo sprawe i pzdr. ), mojej intuicji? Nie potrafię podjąć decyzji sama, chociaż zaniechanie wszelkich działań też jest jakąś decyzją, ale zanim dam się pociąć, chciałabym żeby choć jeden specjalista powiedział mi, że jest na 100% pewien, że to dobra droga. A może ja się za bardzo przejmuję? Może powinnam odpuścić, nie boli mnie na co dzień, objawy nie są jakieś bardzo męczące, da się żyć, a do małych niedogodności się już przyzwyczaiłam. Jak to Kazik śpiewał "inni mają jeszcze gorzej" Coś mnie ostatnio na cytaty wzięło humor Cie jednak nie opuszczaewooncia1 pisze: Jak to Kazik śpiewał "inni mają jeszcze gorzej"
i tak niech zostanie! ) A co do plusów dłuższego zwolnienia... w razie czego pewnie i tak go nie wykorzystam do końca i wrócę do pracy jak już będę mogła człapać i w miarę się trzymać w pionie przy biurku Jeśli zdecydowałabym się na operację to tylko i wyłącznie w tym samym szpitalu gdzie poprzednio, a tam długi pobyt mi nie straszny, bo opieka rewelacyjna 