Dzisiaj usłyszałam, że najprawdopodobniej mam endometriozę. Dziwne. W sumie się... ucieszyłam.
Mam 24 lata. 3 lata temu odstawiłam antyki, które brałam kilka lat. Już po kilku miesiącach od odstawienia zaczęły mi się nasilać dziwne objawy. Bardzo silne bóle podczas okresu, plamienia, dyskomfort, bóle podbrzusza przed okresem, w ogóle bolesność podbrzusza...i dziwne myśli, które (pomimo wrodzonego optymizmu) pojawiły się bardzo szybko -> mam tam wszystko popsute
Przez ten czas chodziłam do dwóch ginekologów, w tym do bardzo zacnej ginekolożki, do której na wizytę czeka się kilka miesięcy i którą pacjentki wynoszą na ołtarze. Szczerze mówiąc od początku nie podzielałam zachwytu opinii opublikowanych na portalu znanylekarz. Wielokrotnie skarżyłam się na swoje dolegliwości. Zawsze wychodziłam od niej z ulotką reklamową jakiegoś leku...a to na krzepliwość krwi (nie mam problemów z krzepliwością...), a to na poprawienie flory bakteryjnej pochwy. "To powinno pomóc", mówiła. Miałam z tego powodu pewien niesmak, ale mimo to, wciąż do niej chodziłam. Zlecała cytologię i podstawowe badania krwi. Wszystko spoko. Nie ma się czym martwić.
Ostatnio skierowała mnie na usg (ostatnie miałam wykonywane tuż po odstawieniu atyków).
Na obu jajnikach wielkie torbiele (wielkości jajnika i większa). Przy tym guzek w piersi (ale to już inna bajka i prawdopodobnie moje najmniejsze zmartwienie
). Od razu po usg chciałam się zapisać do lekarki - termin w czerwcu. Dziękuję. Przypomniało mi się, że byłam kiedyś z infekcją u innego ginekologa w tej lecznicy, przypomniałam sobie nawet jak się nazywał. Jest taki! Termin dwutygodniowy. Ok! I tu się zaczyna tajemniczy pierwiastek zwany "wolą bożą". Przychodzę na wizytę. Nie znam tego lekarza. Nigdy wcześniej go nie widziałam. A mam dobrą pamięć do nazwisk i twarzy. Dziwne... Ogląda usg. Kilka pytań. Nie wspomniałam mu o żadnych swoich dolegliwościach. A on, jakby z głupia frant zaczął mówić..."Endometrioza to..." Wymienił wszystkie moje dolegliwości. A ja zaczęłam się uśmiechać. Wcześniej nikt nie potraktował moich objawów poważnie. Czułam, że wszystko jest nie tak, a superginekolożka uśmiechała się i mówiła, że jestem przewrażliwiona. Może ten lekarz miał przeczucie, a może jest aż taki dobry, może i jedno i drugie, nie wiem. Ale po raz pierwszy czułam, że lekarz mówi do mnie - o mnie. I że ktoś wie co się ze mną dzieje. Mam skierowania na kolejne badania...i umówioną wizytę, na której zostanie podjęta decyzja o leczeniu. Lekarz nie ukrywa, że laparoskopia może być konieczna. Szczerze mówiąc w tym temacie najbardziej przeraża mnie wizja przebijania się przez pępek - od małego mam fobię na punkcie dotykania pępka
(jestem świrem 
). Nieustająca optymistka,
Malinowa.
na szczęście TŻet wieczorową porą wybrał się do apteki, jak mnie zobaczył pod prysznicem, jak sobie lażakowałam na podłodze :p dawno nie czułam takiej wdzięczności - przeciwbólowce lepsze od kwiatów