Hormonalna terapia zastepcza przy endo
: wtorek, 2 listopada 2010, 21:37
W artykule przytoczono obecne opinie w zakresie stosowania terapii hormonalnej u pacjentek, u których konieczne wydaje się być stosowanie terapii substytucyjnej. Pomimo, że brak jest dużych, randomizowanych badań, cechujących się dużym stopniem wiarygodności, to jednak istnieje ogólnie przyjęty pogląd, iż korzyści znacząco przewyższają ryzyko związane ze stosowaniem leczenia zastępczego. Przytoczono zalecenia British Menopause Society Council, European Society for Human Reproduction and Embryology oraz opinię autorów analizy piśmiennictwa dotyczącej tematu - N F Soliman, T C Hillard. Problem endometriozy dotyczy przede wszystkim pacjentek w okresie przedmenopauzalnym. Mimo to biorąc pod uwagę obecne możliwości diagnostyki i terapii, coraz powszechniejszym problemem klinicznym staje się sytuacja pacjentek z rozpoznaniem endometriozy, u których lekarz prowadzący powinien rozważyć włączenie hormonalnej terapii zastępczej. Szacuje się, iż problem ten dotyczy około 2 ? 5% kobiet w wieku okołomenopauzalnym. Efektem zastosowanego leczenia, zarówno farmakologicznego, jak i chirurgicznego może być stan przedwczesnej menopauzy. Leczenie endometriozy może prowadzić ponadto do stanów hipoestrogenizmu. Z drugiej strony endometriozę zaliczamy do stanów estrogenozależnych. Rolą ginekologa jest rozważenie możliwych korzyści wynikających ze stosowania terapii hormonalnej i ewentualnych efektów ubocznych u pacjentek z postawionym rozpoznaniem endometriozy.
Wiele spośród obecnie zalecanych farmakologicznych i chirurgicznych metod terapeutycznych prowadzi do stanów hipoestrogenizmu. Wiąże się to ze zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej czy występowaniem objawów typowych dla okresu menopauzy. Pomimo, że brak jest dużych, randomizowanych badań, bezsprzecznie dowodzących dodatniego bilansu korzyści wynikających ze stosowania hormonalnej terapii zastępczej w tej grupie pacjentek, to jednak istnieje ogólnie przyjęty pogląd, iż korzyści znacząco przewyższają ryzyko związane z transformacją nowotworową czy nawrotem choroby.
W stanowisku przyjętym przez British Menopause Society Council, grupa ekspertów zaleca oferowanie terapii substytucyjnej pacjentkom z wywołaną chirurgicznie lub farmakologicznie menopauzą, do wieku fizjologicznie występującej menopauzy. W analizie piśmiennictwa poświęconej stosowaniu hormonalnej terapii zastępczej u pacjentek z endometriozą, N. Soliman i T. Hillard porównali dane dotyczące rodzaju zastosowanej terapii i osiągniętych efektów.
Stosowanie preparatów estrogenowych niesie za sobą zwiększenie ryzyka rozwoju raka gruczołu sutkowego, hiperplazji czy transformacji nowotworowej. Mimo że nie ma przekonujących badań klinicznych, dodatek progestagenów wydaje się minimalizować ryzyko. Autorzy zalecają rozważenie tego rodzaju terapii w szczególności u pacjentek z zaawansowaną endometriozą oraz u pacjentek otyłych. Indywidualnie powinno się traktować pacjentki z obciążonym wywiadem w kierunku raka gruczołu sutkowego lub nietolerancją progestagenów. Terapia ciągła wydaje się być korzystniejsza niż schemat sekwencyjny. Ten schemat często wykorzystywany jest jako terapia dodatkowa (add-back therapy) w przypadku farmakologicznej supresji czynności jajników. Według autorów artykułu, pomimo pierwotnych bardzo zachęcających danych dotyczących stosowania tibolonu, w ostatnim czasie pojawiły się publikacje wskazujące na możliwość zwiększenie ryzyka rozwoju raka endometrium. Podkreślono jednak, iż brak jest na ten temat wiarygodnych badań klinicznych.
Nie znaleziono także przekonujących dowodów na opóźnianie włączenia terapii zastępczej po wykonanych zabiegach chirurgicznych. Narażanie pacjentki na wystąpienie objawów hipoestrogenizmu zdaniem autorów wydaje się być bezzasadne. Tezę tę oparto na retrospektywnych badaniach kohortowych, przy średnim okresie obserwacji 57 miesięcy.
W podobnym tonie wypowiadają się eksperci European Society for Human Reproduction and Embryology. W przewodniku klinicznym (ESHRE Guideline for the Diagnosis and Treatment of Endometriosis, ostatnia aktualizacja 01.08.2007) rekomendują stosowanie HTZ u młodych pacjentek po obustronnej oophorectomii, zaznaczając iż komponenta progestagenowa wydaje się w korzystny sposób bilansować efekty działania estrogenów. Zaznaczyć należy jednak niski poziom wiarygodności dowodów (poziom rekomendacji C ? oparte na opiniach lub raportach grup ekspertów lub uznanych autorytetów).
Zrodlo: http://www.poradnikmedyczny.pl/mod/arch ... 9pcza.html
Wiele spośród obecnie zalecanych farmakologicznych i chirurgicznych metod terapeutycznych prowadzi do stanów hipoestrogenizmu. Wiąże się to ze zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej czy występowaniem objawów typowych dla okresu menopauzy. Pomimo, że brak jest dużych, randomizowanych badań, bezsprzecznie dowodzących dodatniego bilansu korzyści wynikających ze stosowania hormonalnej terapii zastępczej w tej grupie pacjentek, to jednak istnieje ogólnie przyjęty pogląd, iż korzyści znacząco przewyższają ryzyko związane z transformacją nowotworową czy nawrotem choroby.
W stanowisku przyjętym przez British Menopause Society Council, grupa ekspertów zaleca oferowanie terapii substytucyjnej pacjentkom z wywołaną chirurgicznie lub farmakologicznie menopauzą, do wieku fizjologicznie występującej menopauzy. W analizie piśmiennictwa poświęconej stosowaniu hormonalnej terapii zastępczej u pacjentek z endometriozą, N. Soliman i T. Hillard porównali dane dotyczące rodzaju zastosowanej terapii i osiągniętych efektów.
Stosowanie preparatów estrogenowych niesie za sobą zwiększenie ryzyka rozwoju raka gruczołu sutkowego, hiperplazji czy transformacji nowotworowej. Mimo że nie ma przekonujących badań klinicznych, dodatek progestagenów wydaje się minimalizować ryzyko. Autorzy zalecają rozważenie tego rodzaju terapii w szczególności u pacjentek z zaawansowaną endometriozą oraz u pacjentek otyłych. Indywidualnie powinno się traktować pacjentki z obciążonym wywiadem w kierunku raka gruczołu sutkowego lub nietolerancją progestagenów. Terapia ciągła wydaje się być korzystniejsza niż schemat sekwencyjny. Ten schemat często wykorzystywany jest jako terapia dodatkowa (add-back therapy) w przypadku farmakologicznej supresji czynności jajników. Według autorów artykułu, pomimo pierwotnych bardzo zachęcających danych dotyczących stosowania tibolonu, w ostatnim czasie pojawiły się publikacje wskazujące na możliwość zwiększenie ryzyka rozwoju raka endometrium. Podkreślono jednak, iż brak jest na ten temat wiarygodnych badań klinicznych.
Nie znaleziono także przekonujących dowodów na opóźnianie włączenia terapii zastępczej po wykonanych zabiegach chirurgicznych. Narażanie pacjentki na wystąpienie objawów hipoestrogenizmu zdaniem autorów wydaje się być bezzasadne. Tezę tę oparto na retrospektywnych badaniach kohortowych, przy średnim okresie obserwacji 57 miesięcy.
W podobnym tonie wypowiadają się eksperci European Society for Human Reproduction and Embryology. W przewodniku klinicznym (ESHRE Guideline for the Diagnosis and Treatment of Endometriosis, ostatnia aktualizacja 01.08.2007) rekomendują stosowanie HTZ u młodych pacjentek po obustronnej oophorectomii, zaznaczając iż komponenta progestagenowa wydaje się w korzystny sposób bilansować efekty działania estrogenów. Zaznaczyć należy jednak niski poziom wiarygodności dowodów (poziom rekomendacji C ? oparte na opiniach lub raportach grup ekspertów lub uznanych autorytetów).
Zrodlo: http://www.poradnikmedyczny.pl/mod/arch ... 9pcza.html